تا کی ورق ورق کنم این سر رسید را

چون کودکی رسیدن سال جدید را

با دست زیر چانه تو را آه می کشم

چون غنچه ای که اخر اسفند عید را

صــدا  مــی زنــی!

لـحــن  صـ♥ـدای  تــو...

 دوسـ♥ـتــ داشـتـ♥ـنــی تــریــن ..

صـدای عــالـ♥ـم اســتــ 

 ✖ خــــدایـــــــــــا 


همـه از تــو می خــواهنـــد ، بـدهـی 

مـن از تــو می خـــواهـــم ، بگیــــری

خـــــدایـــا ایـن هَمـه دلتنگــی رو از مَـن بگیـــــر . . . ✖

  
 نازم به ناز آن کس که ننازد به ناز خویش
ما را به ناز فروشان نیاز نیست تا خدا بنده نواز است به بنده چه نیاز است

 پسر کوچولویی در مراسم عروسی از مادرش پرسید: “مامان، چرا دختره لباس سفید پوشیده؟”

مامانش گفت: “این تو عروسی ها یه رسم هست که عروس لباس سفید بپوشه، بخاطر اینکه عروس خیلی خوشحاله و امروز بهترین روز زندگیشه.”

پسر یه خورده فکر کرد و گفت: ” خوب چرا پسره (داماد) لباس مشکی پوشیده؟”

 شبانگاهان تا حریم فلک چون زبانه کشد سوز آوازم

شرر ریزد بی‌امان به دل ساکنان فلک ناله سازم
دل شیدا، حلقه را شکند، تا برآید و راه سفر گیرد 
مگر یک‌دم گرم و شعله‌فشان، تا به بام جهان بال و پر گیرد

خوشا ای دل بال و پر زدنت، شعله‌ور شدنت در شبانگاهی

به بزم غم، دیدگان تری، جان پرشرری، شعله آهی 
بیا ساقی تا به‌دست طلب، گیرم از کف تو، جام پی در پی 
به داد دل، ای قرار دلم، نوبهار دلم، می‌رسی پس کی؟

چو آن ابر نوبهارم من، به دل شور گریه دارم من

می‌توانم آیا نبارم من؟

نه تنها از من قرار دل، می‌رباید این شور شیدایی

جهانی را دیده‌ام یکسر، غرق دریای ناشکیبایی 
بیا در جان مشتاقان، گل‌افشان کن، گل‌افشان کن
به روی خود، شب ما را، چراغان کن، چراغان کن

چو آن ابر نوبهارم من، به دل شور گریه دارم من

می‌توانم آیا نبارم من؟

  همین دیشب بود جایتان خالی رفته بودیم منزل یکی از دوستان که از سفر کربلا آمده بود.

 · در مورد همسر کسی اظهار نظر نکن نه مثبت نه منفی.

به دلتنگی هایمـــ دست نزن

اینطور نمیشود

باید یک غریق نجات همیشه همراهم باشد

غــرق در فـکرت شدن اصلا دست خودمــ نیست.....



به دلتنگی هایمـــ دست نزن

می شكند بغضــمـــــ یك وقت !!

آنگاه غرقـــــ می شوی

در سیلابـــــ اشكهایی كه

بهانه ی روانــــــ شدنش هستی !! . . .


شده ام سنگ صبور روزگار.....

دارد تمام غم هاي ديرينه اش را يك جا به خوردم مي دهد...




دیگر تنهاییم را با کسی قسمت نخواهم کرد...

یک بار قسمت کردم چندین برابر شد!



هوای مُردن

بیخ گوش من است

همانجایی که روزی

رد نفسهای تو بود



هــرگــاه صـدای جـدیـدیــ سـلام مـی کنـد

تپــش قــلب مــی گیــرمـ!

مــن دیگــر کشـش خــدا حــافظــی نــدارمـ

مـــرا ببخـش

کــه جــوابــ ســلامــتــ را نــمی دهـــمـ!!...



چـرا سـاکـت نـمـی شـوی؟

صـدای نـفـس هـایـت . . . در آغـوش ِ او

از ایـن راه ِ دور هـم آزارم مـی دهـد !!!

لــعــنــتــی . . . آرامـتـر نـفـس نـفـس بـزن !



بیـــا “خــّر” هـــایـتــ را بگیـــر

دیگـــر تـــوانــ عبــور دادن آن هـــا را از پــُل نــدارمـ

وقتــی مــی دانـــمـ کــه در آخـــر مثــل همیشــه خــواهــی گفــتــ

“مـــا بــه درد هــم نمــی خــوریــمـ” . . .

تو کیستی؟

هان؟

یادم آمد...

...

تو همانی که روزی با پاهایت آمدی

و نماندی و رفتی!!!

و من...

من همانم

که روزی با دلم آمدم و ماندم و ماندم

چرا انقدر نگرانيد؟ ...!!!ا

فقط دو چيز وجود داره كه نگرانش باشی: اينكه سالمی يا مريض. اگر سالم هستی، ديگه چيزی نمونده كه نگرانش باشی؛ اما اگه مريضی، فقط دو چيز وجود داره كه نگرانش باشی: اينكه دست آخر خوب می شی يا میميری. اگه خوب شدی كه ديگه چيزی برای نگرانی باقی نمی مونه؛ اما اگه بميری، دو چيز وجود داره كه نگرانش باشی: اينكه به بهشت بری يا به... جهنم. اگر به بهشت بری، چيزی برای نگرانی وجود نداره؛ ولی اگه به جهنم بری، اون قدر مشغول احوالپرسی با دوستان قديمی می شی كه وقتی برای نگرانی نداری پس در واقع هيچ وقت هيچ چيز برای نگرانی وجود نداره.

من تو را دوست می دارم... تو دیگری را... دیگری مرا... و همه ما تنهاییم!

داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند، این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند.

همیشه هر چیزی را که دوست داریم بدست نمی آوریم، پس بیاییم آنچه را که به دست می آوریم دوست بداریم.

انسان عاشق زیبایی نمی شود، بلکه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!

انسان های بزرگ دو دل دارند؛ دلی که درد می کشد و پنهان است و دلی که میخندد و آشکار است.

همه دوست دارند که به بهشت بروند، ولی کسی دوست ندارد که بمیرد ... !

عشق مانند نواختن پیانو است، ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری.

سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.

دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد،
پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.

‏‏اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است؛ محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود.

عشق در لحظه پدید می آید و دوست داشتن در امتداد زمان
و این اساسی ترین تفاوت میان عشق و دوست داشتن است.

راه دوست داشتن هر چیز درک این واقعیت است که امکان دارد از دست برود :

دست تو اگر بود،

دست من در جیبم نبود!!!

دیـشـب گـرسـنـه بـود
دخـتـری کـه مُـرد ...
چـه آسـان بـه خـاک پـس دادیـمـش ؛
و هـمـسـایـه اش ، زیـارتـش قـبـول ...
دیـشـب از سـفـر رسـیـد

مـکـه رفـتـه بـود !

مي شه نگام کني؟...راحت شه زندگيم
چشم بر ندار ازم...مي پاشه زندگيم
لب بستم از تو و...افطار مي کنم
من عاشق تو ام...اقرار مي کنم
اقرار مي کنم...بي ياد تو هنوز
هم سخته خواب شب...هم خنده هاي روز
از تو حواسمو...هي پرت مي کنم
باقلب کوچکم...هي شرط مي کنم
حالا که اومدم...چيزي به روم نيار
تا ديرتر نشه...راهي جلوم بذار
*
برگشتناي دير...دل بستناي زود
باور نمي کني...دست خودم نبود

دیگر خسته شدم...

میخاهم آرزوکنم خدا برایم کسی را بیافریند...

کسی مثل آنشرلی با موهای قرمزش تا احساسم را به شبنم روی برگ گل درک کند ،کسی مثل جودی آبوت تا

عشق به بابا لنگ دراز را با هم مرور کنیم ،کسی مثل سفید برفی تا صبر را با هم دوره کنیم و روزی در کنار شاهزاده

سوار بر اسب ظلم ناخواهری هایمان را فراموش کنیم...

کسی مثل....

دیگر از زندگی با این آدم ها خسته شدم...دنیای کارتون های بچگیم را میخواهم...

خدایا
میوه کدام درختت را
گاز بزنم ؟!
که از زمین رانده شوم
اینجا زمین است ...
ساعت به وقت انسانیت
خوابیده است!
خطا از من است ،
مـی دانم
از من کـه سالـــــــهاست
گفته ام ایاک نعبد،
اما به دیگران هم
دل سپرده ام
از من کـه سالــــــــهاست
گفته ام ایاک نستعین،
اما به دیگران هم
تکیه کرده ام
اما رهایم نکن
بیش از همیشه
دلتنگم..

افسوس ...
آن زمان که باید دوست بداریم ، کوتاهی می کنیم ...
آن زمان که دوستمان دارند ، لجبازی می کنیم و بعد ...
برای آن چه ازست رفته آه می کشیم .....
.
.
.
.

صدای خستگی و تنهایی مرا ، چه کسی می شنود؟

شهر خواب است

قصه نیستم که بگوئی نغمه نیستم که بخوانی صدا نیستم که بشنوی یا چیزی چنان که ببینی یا چیزی چنان که بدانی...

من درد ِ مشترک‌ام مرا فریاد کن.

این نیز بگذرد...
.
.
.

چقدر آسمان شب شبیه پارچه ایست که سوراخ سوراخ است و پشت این تن سیاه همه دنیا چراغانیست شاید پشت شب، دنیایی دگر باشد وآ دم هایش از پس سوراخ ستاره ها من و تو را بنگرند... بیا سعی کنیم آبروی دنیایمان را نبریم!! یا اگر نمی توانیم ،.... پارچه سیاهی برگیریم و سوار بر باد تا آسمان شب پرواز کنیم وباهم سوراخ های شب را وصله کنیم شاید چهره آسمان را زشت کند ولی لا اقل دیگر دنیایمان در برابرآن دنیای دیگر ضایع نمی شود.....

وقتی که دیگر نبود
من به بودنش نیازمند شدم
وقتی که دیگر رفت
من به انتظار آمدنش نشستم
وقتی که دیگر نمی*توانست مرا دوست بدارد
من او را دوست داشتم
وقتی که او تمام کرد
من شروع کردم
وقتی که او تمام شد
من آغاز کردم
چه سخت است تنها متولد شدن
مثل تنها زندگی کردن است
مثل تنها مردن
دکتر علی شریعتی
خدا نگهدار