خدایا امشب خیلی خسته ام….

فردا صبح بیدارم نکن….

دلم میخواهد فریاد بزنم بگویم:
من مترسکه خاطرات تو نیستم!
درست مثل دیوانه ای
که اصرار دارد بگوید من دیوانه نیستم
راستی!گفته بودم؟
من دیوانه نیستم

میدانم ؛
دیگر برای من نیستی !
اما ….
دلی که با تو باشد این حرفها را نمیفهمد..

زمانی بود که در دلم نشستی ،

با تمام وجود دلم را شکستی،

رفتی و آن روزها گذشت ،

نه یادی کردی از من ،

نه گرفتی سراغی از دل من ،

یادم می آید لحظه رفتنت گفتی دیگر نه تو نه من

دوست داشتن …
همین که پای کسی به دنیایت باز می شود ،
پایت
از این دنیا بریده می شود

مثل آن است که…
شاهرگ احساسم را زده باشی…
بند نمی آید ؛
دوست داشتنت…

دلم می گیرد !..
وقتی ..
می نویسم فقط برای تو ..
ولی ..
همه می خوانند الا تو …!!!

شراب هم …
به مستی ام حسادت می کند…
آنگاه که خمار یک لحظه…
دیدن تو می شوم…

من رفتم …
و تو فقط گفتی برو به …!!!
مدت هاست که بی تابم
بی تاب بازگشت و کلام آخرت…
راستی…
به بسلامت بود یا به جهنم؟؟!

درد دارد...
وقتی فقط می شود
از دور تو را بوسید
در آغوش کشید
بویید
عاشقت بود
اینها همه خوبند...ولی درد دارند

 

قــول مــی دهــی هوایم را داشتــه باشــی ؟

خنــده دار است .. نــه ؟

تو مـن را هم نــداری 

چــه برســد به هوایم

 

اگر مـــــی دانستی که چقدر دوستـــــــــت دارم
هرگز قلبمـــ را نمــــی شکستــــی
گر چه خانه ی شیــــــطان شایسته ی ویرانــــــــی است.


اگر مـــــی دانستی که چقدر دوستـــــــــــــــــت دارم
لحظه ای مرا نمی آزردی

که این غریبــــه ی تنها، جز نگاه معصومــــت پنجره ای
و جز عشـــــقت، بهانه ای برای زیســـــتن ندارد

اگر مـــــــــی دانستی که چقدر دوســـــتت دارم
ســــکوت را فراموش مـــــی کردی
تمامــــــی ذرات وجودت، عشـــــــــــــق را فریاد مـــــــــی کرد.


اگر مـــــــی دانستـــــی که چقدر دوســــــتت دارمـــ
چشمهایم را مـــــی شستی
و اشکهایمــــ را با دستان عاشقـــــت به باد مــــی دادی.


اگر می دانستی که چقدر دوســـــــــــتت دارم
نگـــــاهت را تا ابد بر مــــن مــــی دوختی
تا مــــن بر سکوت نگاه تو
رازهای یک عشـــــق زمینی را با خود به عرش خداوند ببرمـــــــــــ

نامـه ای عاشـقانه از دکتـر علی شریـعتی

میان عاشقـــانه هایم قـــدم نزن

اینــــجـــا این نوشـــته ها ، آنـــ قــــدر بارانی انـــد

که می ترســم تمــــام لحظه هایت خیــس شونـــد...!

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض

صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض

یک طرف خاطره ها!

یک طرف پنجره ها!

در همه آوازها! حرف آخر زیباست!

آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟

حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست

پچ ِ پچ ِ باران را می شنوی؟
عاشقانه هایش را برای تو فرستاده ست!
گاه در کوچه می رقصد و پای کوبی می کند!
گاه شیشه ی ِ پنجره ی ِ اتاقت را می نوازد…
 و برای قدم زدن، می خواندت
برخیز و خویش را از غمی که تا مرگ ِ احساس می بردت، رها ساز
خیس شو در بارانی که روحت را طراوات می دهد
باران، همه بهانه است
موهبتی ست از سوی ِ خدا
گاه، خدا نیز بهانه می کند
و  مست می شود
برای بارش ِبوسه هایش
و تا آغوش بکشد تو را
از همه ی ِ آن لرزه گناهانی که سبب ِ اندوهت می شوند

میخواهم برایت تنهایی را معنی کنم!
 در ساحل کنار دریا ایستاده ای ,
 هوای سرد ,
 صدای موج
 انتظار انتظار انتظار
 ... ... به خودت می آیی ,
 یادت می آید دیگر نه کسی است که از پشت بغلت کند ,
 نه دستی که شانه هایت را بگیرد ,
 نه صدای که قشنگ تر از صدای دریا باشد
 اسم این تنهایی است